Yasemin ULUS, Murat SAVLIK, Yeşim Akyol, Berna TANDER, Ayhan BİLGİCİ, Ömer KURU

Anahtar Kelimeler: Alt ekstremite fonksiyonu; kas gücü; osteoartrit; romatiod artrit

Özet

Amaç: Bu çalışmada alt ekstremite tutulumu olan osteoartrit (OA) hastalarında diz kas gücü ile alt ekstremite disfonksiyonu arasındaki ilişki değerlendirildi.

Hastalar ve yöntemler: Çalışmaya alt ekstremite tutulumu olan 42 OA ve 42 RA hastası ile 42 sağlıklı kontrol olmak üzere toplam 126 katılımcı (ort. yaş 52.65±7.17 yıl; dağılım 40-71 yıl) alındı. Hastaların alt ekstremite ağrısı görsel analog ölçeği (GAÖ) ile değerlendirildi. Tüm katılımcılara izokinetik diz kas gücü testi, altı dakika yürüme testi (6DYT) ve Romatizma ve Artrit Sonuç Ölçeği (RAOS) uygulandı. Romatoid artrit hastalarında 28 Eklemde Hastalık Aktivite Skoru (DAS 28) ve OA hastalarında Kellgren- Lawrence skoru kaydedildi.

Bulgular: Ağrı şiddeti OA ve RA hastalarında benzerdi. Her üç grup arasında 6DYT zamanları açısından anlamlı bir istatistiksel fark yoktu. Tüm RAOS alt parametreleri, kontrol grubuna kıyasla, OA ve RA hastalarında anlamlı olarak düşüktü (p<0.001); fakat hasta grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu. Gruplar arasında izokinetik piktork (PT) oranı açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark gözlenmedi. Osteoartrit ve RA hastalarında 6DYT, tüm PT'ler ile pozitif ilişkiliyken, GAÖ ağrı skoru PT'lerden hiçbiri ile ilişkili değildi. Korelasyon ve regresyon analizleri ile PT ölçümleri ve RAOS alt parametrelerinin çok azı arasında ilişki saptandı. Romatoid artrit hastalarında PT'ler ile DAS 28 arasında anlamlı ilişki saptanmadı. Osteoartrit hastalarında radyolojik evrenin 6DYT, RAOS alt parametreleri ve PT'ler üzerine anlamlı etkisi saptanmadı.

Sonuç: Çalışma sonuçlarımız alt ekstremite tutulumu olan OA ve RA hastalarının, romatolojik hastalığı olmayan kişilere kıyasla, daha fazla alt ekstremite disfonksiyonuna sahip olduğunu göstermektedir. Alt ekstremite tutulumu olan OA ve RA hastalarında hastalığın yükünün benzer olabileceği ve bu hastalıkların hastaların fonksiyonel kapasitesi üzerinde olumsuz bir etkiye sahip olabileceği sonucuna varılabilir.