Karpal Tünel Sendromunun Tedavisinde Bazı Kombine Konservatif Yöntemlerin Etkinliği: Randomize, Kontrollü, Klinik ve Elektrofizyolojik Bir Çalışma

Özet

Amaç: Bu çalışmada, hafif karpal tünel sendromu (KTS) tedavisinde bazı konservatif yöntemlerle birlikte uygulanan deksametazon iyontoforezi veya ultrason veya plasebo iyontoforezin (deksametazonsuz) etkinliği karşılaştırıldı.

Hastalar ve yöntemler: Elektromiyografi ile doğrulanmış hafif KTS tanılı 58 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastalar rastgele üç gruba ayrıldı: (i) d eksametazon i yontoforezi i le t edavi edilen iyontoforez grubu (n=20); (ii) ultrason ile tedavi edilen grup (n=20) ve (iii) plasebo iyontoforezi uygulananlar (n=18). Bu tedavilerden biri, tüm hastalara üç aylık tendon ve sinir kaydırma egzersizleri, gece splinti ve aktivite modifikasyonları gibi fizyoterapi prosedürleri ile beraber 15 seans uygulandı. Tedavinin başında, tedavi sonunda ve tedavi bitiminden sonra takip sırasında 3. ayda el bileği eklem hareket açıklığı ve kas testleri, Görsel Analog Skalası (VAS), el sıkma testi, pinçmetre ölçümleri, monofilaman ile duyu testleri, iki nokta diskriminasyon testi, Phalen, ters Phalen, Tinel ve karpal kompresyon testleri, Sağlık Değerlendirme Anketi (HAQ), Boston Sorgulama Anketi (BQ) ve elektrofizyolojik ölçümler değerlendirildi. İstatistiksel analiz SPSS (versiyon 10.0, Windows) yazılımı kullanılarak yapıldı.

Bulgular: Çalışma sonunda tüm grupların klinik değerlendirmelerinde istatistiksel olarak anlamlı iyileşmeler görüldü (p≤0.05). Ultrason ve plasebo grubu ile karşılaştırıldığında, iyontoforez grubunda daha başarılı sonuçlar alındı; KTS'li hastaların üç ay sonraki takiplerinde pinçmetre, monofilaman, iki nokta diskriminasyon testleri ve BQ skorlarında istatistiksel anlamlı iyileşme gözlemlendi (p≤0.05). İyontoforez ve ultrason grubunda yapılan elektrofizyolojik ölçümlerde de, istatistiksel olarak anlamlı iyileşmeler kaydedildi (p≤0.05).

Sonuç: Bu çalışmanın sonuçları, hafif KTS'li hastaların deksametazon iyontoforezi, tendon kaydırma egzersizleri, splint ve aktivite modifikasyonu ile beraber tedavisinin güvenilir ve etkili olduğunu önermektedir. Ancak, bulgularımızı destekleyen daha geniş ölçekli başka çalışmalara da ihtiyaç vardır.