FİZYOTERAPİSTLERDE KEMİK MİNERAL YOĞUNLUĞU: İyonize olmayan radyasyon modalitelerine mesleki maruziyet ile osteoporoz ilişkisi
Güneş Yavuzer, Birkan Sonel, Gülay Dinçer, Tansu Arasıl
Anahtar Kelimeler: Osteoporoz, kemik mineral yoğunluğu, fizyoterapist, mesleki maruziyet
Özet
Bu çalışmada fizyoterapistelerde kemik mineral yoğunluğunda beklenenin altında bir düşüklük olup olmadığının araştırılması ve iyonize olmayan radyasyon modalitelerine mesleki maruziyetin süresi ile ilişkisinin araştırılması amaçlandı.
En az bir yıldır iyonize olmayan radyasyon modalitesi kullanım öyküsü olan 40 fizyoterapist ve böyle bir öyküsü olmayan 40 normal birey
Tüm denekler kapsamlı bir form ile osteoporoz gelişiminde suçlanan risk faktörleri açısından sorgulandılar. İyonize olmayan radyasyon modalitelerine (kısa veya mikrodalga diyatermi, ultrason, infraruj, ultraviolet lambaları ve lazer) maruziyet süresi kayıt edildi. Kemik sertlik indeksi ve z skorları “Lunar Achiles Expres Ultrasound Densitometer” cihazı kullanılarak hesaplandı.
Fizyoterapistelerin kemik sertlik indekleri normalden %11, z-skorları ise %22 daha düşük bulundu, ancak fark istatistiksel olarak anlamlı değildi (p>0.05). İyonize olmayan radyasyon modalitelerine mesleki maruziyetin süresi ortalaması 12.4 ± 6.8 yıldı. İyonize olmayan radyasyon modalitelerine mesleki maruziyetin süresi ile kemik sertlik indeksi arasında anlamlı bir ilişki bulunmadı (p>0.05).
Sonuç olarak bu çalışma ile, iyonize olmayan radyasyon modalitelerine mesleki maruziyetin fizyoterapistlerde osteoporoz gelişimi açısından ek bir risk yarattığı gösterilememiştir.