Rizartroz Tedavisinde İntraartiküler Kortikosteroid Enjeksiyonu ve Splintlemenin Etkinliklerinin Karşılaştırılması

Özet

Amaç: Bu çalışmada, rizartroz tedavisinde intraartiküler kortikosteroid enjeksiyonu ve splintlemenin ağrı ve el fonksiyonu üzerindeki etkinliklerinin karşılaştırılması amaçlandı.

Hastalar ve Yöntem: Çalışmaya rizartroz tanısı konulan 30 hasta alındı. Hastalar rastgele iki eşit gruba ayrılarak, birinci gruptaki hastaların 1. karpometakarpal (KMK) eklemine bir kez intraartiküler kortikosteroid enjeksiyonu yapıldı. İkinci gruba ise başparmak destekli el bileği istirahat splinti verilerek 6 hafta süreyle kullanmaları istendi. Her iki gruba da el eklemi koruma programı öğretildi. Hastalar başlangıçta, 3. ve 6. haftanın sonunda değerlendirildi. Takip parametreleri olarak vizüel analog skala (VAS), şiş ve ağrılı eklem sayıları, eklem hareket açıklığı (EHA) ölçümü, el ve parmak kavrama gücü ile Duruöz el skalası kullanıldı. Onbir hasta kontrollere gelmemeleri nedeniyle çalışmadan çıkarıldı. Ondokuz hasta ile çalışma tamamlandı.

Bulgular: Her iki grup arasında yaş, cinsiyet, vücut kitle indeksi (BMI), yakınma süresi ve yakınmanın olduğu taraf açısından fark yoktu (p>0.05). Hem enjeksiyon hem de splint grubunda tedavinin istirahat, hareket ve basınçla VAS değerlerini azalttığı ve hastaların daha az ağrı hissettikleri açık olarak görülmekle birlikte, istatistiksel fark yoktu (p>0.05). Her iki grupta da başlangıç, 3. ve 6. haftalardaki değerlendirmeler arasında şiş ve ağrılı eklem sayısı, 1. KMK eklem fleksiyon, ekstansiyon, adduksiyon EHA el ve parmak kavrama gücü ölçümlerinde istatistiksel olarak anlamlı fark yokken (p>0.05); enjeksiyon grubunda, abduksiyon hareketi açıklığında (p=0.006) ve Duruöz el skalasında (p=0.002) istatistiksel olarak anlamlı düzelme olduğu saptandı. Ancak tüm parametrelerde, kortikosteroid enjeksiyonu ve splint tedavi grubu arasında önemli bir fark bulunmadı.

Sonuç: Rizartroz tedavisinde intraartiküler kortikosteroid enjeksiyonu ve splintlemenin etkinliği arasında önemli bir fark olmadığı, ancak daha uygun enjeksiyon uygulamasının, abduksiyon hareket açıklığı ve fonksiyonel durumla ilgili anlamlı düzelme sağladığı düşünülmektedir. (Romatizma 2007; 22: 1-5)