KARPAL TÜNEL SENDROMUNDA TERMİNAL LATANS İNDEKSİ VE REZİDÜEL LATANS

Özet

Karpal tünel sendromu (KTS) erken ve doğru tanı için farklı elektrofizyolojik testlerle ayrıntılı olarak incelenmiştir. Ancak hiçbir elektrofizyolojik teknik tek başına yeterli özgüllük ve hassasiyete sahip değildir. Terminal latans indeksi (TLI) ve rezidüel latans (RL) motor sinirin distal segmentindeki anormalliği saptamak amacıyla hesaplanan parametrelerdir. Distal motor latansın terminal mesafe ve proksimal iletim hızına göre düzeltilmesi esasına dayanır.

Klinik KTS ön tanısı olan 283 hastanın 387 eli incelendi. Konvansiyonel elektrofizyolojik yöntemler, TLI ve RL'ın tanısal hassasiyetleri incelendi ve birbirleri ile karşılaştırıldı.

TL1187 elde (%48.3) anormal bulunurken, median distal motor latans 145 elde (%37.5) normalden uzundu. Avuç içi-bilek segmenti duyu iletim hızı (PLHIZ) TLI'dan sonra en yüksek tanısal duyarlılığa sahip (%46.3) ikinci ölçüm yöntemi olarak bulundu. TLI'nin duyarlılık oranı PLHIZ dışındaki tüm yöntemlerde istatistiksel olarak anlamlı oranda daha yüksekti. RL'ın konvansiyonel yöntemlere bir üstünlüğü saptanamadı. 13 vakada saptanan tek anormallik TLI'nin düşüklüğü idi.

Sonuç olarak TLI KTS'de, özellikle hafif etkilenmiş motor liflerin belirlenmesinde tanısal hassasiyeti arttıran bir faydalı bir parametre olarak kabul edilebilir.